د روژې شپږویشتمه تحفه
عزتمنو دوستانو ، روژه د عبادت ، رحمت او مغفرت یوه ځانګړې میاشت او موقع ده . د نامشروع خواهشاتو پر ضد د مبارزې میاشت ده ؛ د تربیې ، عبرت او پرهیز میاشت ده . نو باید فرصت له لاسه ورنکړو ، ځکه خورا مهمه او وروستۍ لسیزه درومی . څومره چی کیدای سی باید فرضي او نفلی عبادات وکړو ، د قرآنکریم تلاوت زیات کړو ، الهی ذکر او دعاوی زیاتی کړو ، له دوږخه لیری والی او جنت ته تقرب وګټو ، ایمان بیرته تجدید او تازه کړو ، نفسانی هوسونه تحریم او تحدید کړو.... نو په همدې هیله دا ده شپږویشتمه تحفه درته وړاندی کوم ( ن . صمد )
د شیطان تښتېدل
په « درة الناصحین » کی یو حکایت وایی چی یو شخص په ځنګله کی روان و چی پر لاري یو شیطان هم ورسره ملګری سو . د دې سفر پر مهال اړونده شخص د سهار ، ماپښین ، مازیګر ، ماښام او ماخستن آن یو لمونځ هم ادا نکړ .
کله چی هغه د څملاستلو او بیدیدلو اراده وکړه ، نو شیطان وغوښته چی وتښتی . هغه شخص ورڅخه وپوښتل چی څه قصه ده او ولی تښتې ؟
شیطان ورته وویل چی ما د خدای صرف یوه نافرماني وکړه او په هغه سره ملعون سوم ، خو تا نن پنځه واره د خدای نافرماني وکړه او زه د خدای له غضبه بیریږم ، داسی نه چی الله ستا د دې لویو ګناهونو له امله پر ما هم اضافه غضب نازل نکړی .
هو ، باید جدأ متوجه اوسو چی الله تعالی انسانان د خپل عبادت لپاره خلق کړي دي او لمونځ د الهی عبادت اساس دی . لمونځ عمل هم دی او عقیده هم ده . الله تعالی فرمایی : لمونځ وکړه مخکی له دې چی تا ته لمونځ درکړه سی ( د جنازې ) . رسول الله (ص) فرمایی چی « لمونځ د دین پایه ده .» نو که پایه یا ستون ونړول سی ( یعنی لمونځ ونکړو ) معنی دا چی دین مو وران کړ . همدا علت دی چی شیطان وغوښته چی د دغه بې لمانځه انسان څخه وتښتی تر څو د هغه سره یو ځای دئ هم مغضوب نسی . نو هیله ده چی نور نو د ناحقه او بې دلیله پلمو څخه ځانونه وژغورو . ځکه لمونځ په هر حالت کی فرض دی آن که څوک ناروغ وی په ناسته یا پروته سره یې هم ادا کولای سي . که د هیڅ حرکت وړ نه وی آن د سترګو په اشاره یې هم ادا کولای سي ، نو ځکه هیڅ ډول بهانه ، حیله او پلمه نسو جوړولای . حضرت ابو بکر صدیق (رض) فرمایی : « تعجب کوم چی دا ضعیف انسان څنګه د خورا قوي الله (ج) د نافرمانۍ جرأت کوی ؟! » . پس هیله ده چی نور نو د غفلت له درانه خوبه راویښ سو او هغه څه وکړو چی له پاره یې دې دنیا ته راغلي یو.
سپي ته لاره ورکول
روایت دی چی یوه ورځ بایزید بُسطامی (رح) د خپلو ارادتمندانو سره په یوه تنګه کوڅه کی تیرېدئ چی مخامخ یو سپی د دوی پر خوا راغی . دا مهال حضرت بسطامی او مریدانو یې هغه ته لار ورکړه او سپی هم آرام تیر سو . یو مرید یې داسی ورڅخه وپوښتل : څنګه چی الله تعالی انسان اشرف المخلوقات پیدا کړی دی نو بیا تا ولی هغه سپي ته لاره پریښودله ؟ د دې څخه داسی احساس کیږی چی سپی پر موږ باندی لومړیتوب او برتري لری حال دا چی دغه عمل د عقل او شرعیت دواړو خلاف دی .
حضرت بسطامی په ځواب کی ورته وویل چی دغه سپي زما څخه پوښتنه وکړه چی زه یې له ازله سپی او ته یې سلطان العارفین ولی خلق کړی یې ؟ او په دې کی زما ګناه او نیمکړتیا څه ده خو ستا ښه والی او فضیلت څه دی ؟
نو ما په دې عقیده لار ورکړه چی ما ته په رښتیا هم الله تعالی څومره پیرزوینه او ښېګڼه عطا کړې ده .
هو ګرانه لوستونکې ، انسان خو له شکه وتلی اشرف المخلوقات دی ، نو ښه به دا وی چی د اشرف المخلوقات خصایص او امتیازات هم له ځانه وښیی . یعنی ځانګړی عمل ، رښتینی خدمت ، عالی احساس او عواطف ولری تر څو خپل عالی شرافت ، حیثیت او منفعت عملأ ثابت کړی . دا چی حضرت بسطامی (رح) سپي ته لار ورکړه ، پورتني ټول انسانی اوصاف یې عملأ په اثبات ورسول .
دا لا څه ، حضرت خواجه حسن بصری (رح) فرمایی چی « د قناعت سبق د سپي څخه زده کړه . تا به معمولأ لیدلی وی چی کله بازاري سپیان ښکاري سپیانو ته غاپی ، هغه اصلأ داسی ورته وایی چی اې بېچاره ګانو ! څنګه چی د عالی او خوندورو خوړو هوس مو وکړ ، نو ځکه په ځنځیر هم وتړل سوۍ . که تاسو په وچه ګوله او بې خونده خوړو قناعت کولای ، نو تاسو به هم زموږ غوندی د آزادۍ ژوند لرلای . »
هو ، ښایی همدا علت به هم و چی حضرت بُسطامی (رح) سپي ته لاره ورکړه او په دې عمل سره یې خپل انسانی کرامت ، شرافت او نجابت وښود .
Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
د روژې اووه ویشتمه تحفه عابدو او
متدینو لوستونکو ، د زیاترو علماوو په نزد لیلة القدر همدا نن شپه ده ( والله اعلم
) . یعنی کومه شپه ؟ ۱
ـ انسانانو ته د هدایت لپاره دنیا
ته د قرآنکریم د نزول شپه ؛ ۲
ـ په دغه شپه رحمت او برکت خورا
زیات وی ؛ ۳ ـ په دغه شپه د راتلونکی کال اړونده رزق ، عمر
او پیښی مقدر او مشخص کیږی ؛ ۴
ـ په دغه شپه عبادت تر یو زر میاشتو
هم بهتر وی ؛ ۵
ـ په دغه شپه جبرایل (ع) او بې
شمیره ملایکی راکښته کیږی چی د خیر او برکت سبب ګرځی ؛ ۶ ـ په دغه شپه د ناروغیو او بدمرغیو څخه سلامتي وی ؛ ۷ ـ په دغه شپه ناسته او قیام یعنی عبادت او الهی ذکر د تیرو ګناهونو
د بخښلو باعث کیږی ؛ ۸
ـ په دغه شپه الله تعالی وایی
چی « آیا څوک سته چی بخښنه او مغفرت راڅخه وغواړی تر څو ویې بخښم ؟ آیا کوم پوښتونکی
سته چی سوال یې ځواب کړم ؟ آیا د رزق غوښتونکی سته چی په روزي کی یې برکت راوړم ؟
» نو هغه به کوم بد نصیب وی چی د دغسی مقدسی شپې په حاصلولو سره بیا هم په درانه خوب
ویده وی ، هغه ضایع کړی او وړیا ګټه ترې وانه خلی ؟ نو راځیً چی اول یې پر لمانځه د
پابندۍ څخه راپیل کړو ! او دا هم د روژې اووه ویشتمه تحفه ( ن . صمد ) دوستی او دښمنی د خدای لپاره روایت دی چی موسی (ع) ته الله
تعالی وحی وکړه چی اې موسی ! آیا کله دې زما لپاره کوم عمل کړی دی ؟ موسی (ع) عرض وکر چی یا لویه خدایه
! لمونځ می ستا لپاره ادا کړی دی ، روژه می ستا لپاره نیولې ده ، صدقه می ستا لپاره
ورکړې ده او ذکر می ستا لپاره کړی دی . خطاب ورته وسو چی لمونځ خو ستا
پر خدای لمانځنه دلالت کوی ، روژه هم هغه سپر دی چی تا د اور څخه ساتی ، صدقه هم په
قیامت کی ستا لپاره سایوان دی ، او زما ذکر کول ستا لپاره زما نور دی . دا خو ټوله
ستا د خپل ځان لپاره وو ، زما لپاره دی کوم عمل کړی دی ؟ موسی (ع) په ننواتو سره عرض وکړ
چی یا عظیم خدایه ! نو هغه کوم عمل دی او راویې ښیه چی ستا لپاره یې وکړم . الله تعالی
خطاب ورته وکړ چی آیا زما د دوستانو سره دې دوستي او زما د دښمنانو سره دې دښمني کړې
ده ؟ دا مهال موسی (ع) متوجه سو چی
د الله تعالی په نزد افضل او بهتر اعمال د خدای د دوستانو سره دوستي او د دښمنانو سره
یې دښمني ده . هو ، الله تعالی انسانان د عبادت لپاره پیدا کړي دي (الذاریات : ۵۶) . عبادت اصلأ د بنده لخوا د الله تعالی د نعمتونو د شکر
څرګندونه ده ( النحل : ۱۱۴ ) . نو انسان که عبادت کوي دا فکر
دي نه کوي چي زهد او رياضت کوي ، بلکي داخيال دي وکړي چي د الله په توفيق دعبادت لپاره
ولاړ يم . عبادت الله تعالی راباندی فرض کړی دی ، که مو خوښه وی یا نه حتمأ به یې کوو
. د خپل عبادت احسان پر هیچا هم نسو اچولای بلکی الهی امر او خپل مسؤلیت پر ځای کوو
. کلمه ، لمونځ ، روژه ، زکات او حج د اسلام پنځه بنسټونه دي چی په کولو یې مکلف یو
. ذکر اوتسبيح یو ډول د خدای جل جلاله په دربارکي
ګدائي ده او د ګداګر سره تکبر ډیر بد ښکاري . بایزید
بُسطامی (رح) فرمایلی دي : « د عبادت ښه والی په ډیروالي کی نه بلکی په صداقت او رښتنولۍ
کی دی » . نو هیله ده چی خپل ایمانی او وجدانی مسؤلیت ، مکلفیت او فرضیت صادقانه عملی
کړو . مسلمان ته ښکنځل وایی چی یوه ورځ د جعفر الصادق (رح) مجلس ته
یو مسلمان راغی او په مجلس کی یې یو بل مسلمان ته ډیر ښکنځل وکړل . جعفر صادق (رح)
ورڅخه وپوښتل چی آیا د رومیانو سره جنګېدلی یې ؟ هغه ورته وویل چی یا ، نه یم جنګېدلی
. جعفر صادق (رح) ورڅخه وپوښتل چی د کسرا د کسانو ( یعنی ایرانیانو ) سره جنګېدلی یې
؟ هغه ورته وویل چی یا . جعفر صادق (رح) ورڅخه وپوښتل چی آیا د کافرانو سره دې جهاد
کړی دی ؟ هغه ځواب ورکړ چی یا . دا مهال حضرت جعفر (رح) ورته وویل چی : سبحان
الله ! ستا له لاسه روم ، فارس ، یهود او نصارا ژغورلی دي ، خو مسلمان درڅخه ژغورلی
نه دی !! په دې سره هغه سړی ځانته متوجه او اصلاح سو . هو ، رسول الله (ص) فرمایلی دي چی « مؤمن ته
بد ویل ګناه ده او د مؤمن وژل کفر دی » ، او فرمایی : « .... هر چا که خپله ژبه کنټرول
کړه له عذابه نجات مومی ... » موږ په پښتو کی یو ښه متل لرو چی وایی : خپله ژبه هم
کلا ده هم بلا ! په رښتیا هم د ژبی غلط استعمال انسان د سختو حوادثو او مشکلاتو سره
مخامخ کوی . حضرت صدیق (رض) فرمایلی دي چی « انسان ته ډیر مصیبتونه د خپلی ژبی څخه
ورپیښیږی » . نو څومره به ښه وی چی نور نو خپله ژبه د ښکنځلو ، بد ویلو ، رټلو او سپکولو
څخه وژغورو تر څو ایمان مو شتمن او وجدان مو ځواکمن وی انشاالله .
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
د روژې اته ویشتمه تحفه معززو دوستانو
، اسلام وایی چی په روژه کی مسلمان د دوو ساتنو او دوو خوشحالیو سره مخامخ کیږی . ساتنی : الف ـ د شیطان
د وسوسو څخه ژغورلی وی ( ځکه چی شیطان تړلی وی ) ؛ ب ـ د الهی عذاب څخه ساتلی وی (
ځکه چی جسمانی او روحانی روژه یې وی ) . خوشحالۍ
: الف ـ کله
چی روژه ماتی کوی ؛ ب ـ کله چی د الله سره قربت او محبت حاصلوي . علماوو ویلی دي چی روژه د الهی مینی او محبت یوه
ښه بیلګه ده ، او د الله (ج) یاد ، ذکر او ثنا ډیر وی چی پایله یې اخلاص او تقوا ده
. روژه د انسان اراده او عقیده ټینګوی او ځکه یې نو عقل پر نفس ( یعنی اضافی خواهشاتو
) غلبه حاصلوی او واقعی انسان او مسلمان ورڅخه جوړوی . نو دا هم اته ویشتمه تحفه ( ن .
صمد ) د بریالیتوب راز په هغه خونه یا اطاق کی چی موږ او تاسی هره
ورځ اوسیږو ، د کامیابۍ لږ تر لږه اته مهم رازونه نغښتی دي چی په لږ توجه سره حاصلېدای
سی : ۱ ـ خونه راته وایی چی لوړ امید ولره ! ۲ ـ پنکه ( باد پکه ) وایی چی د سړې سینې څښتن اوسه
! ۳ ـ ساعت وایی چی هره دقیقه ، آن هره ثانیه ډیره قیمتي
ده ! ۴ ـ هینداره وایی چی نور هم بهتر اوسه ! ۵ ـ کړکۍ وایی چی دنیا وګوره ! ۶ ـ جنتري وایی چی نننیً او چمتو اوسه ! ۷ ـ دروازه وایی چی د موقع څخه ګټه واخله ! ۸ ـ بستر وایی چی دا ټول چټیات دي ، په هیڅ شي کی هم
رﺉ مه واهه ، راځه پرېوزه ، استراحت بهترین شی دی ، کرار او بېغمه بیده سه ! هو ، : که موږ او
تاسو ښه ځیر سو په رښتیا هم همداسی ده . پورتني انتباهی برداشتونه زموږ د ورځني ژوندانه
ترخه حقایق جوړوی . زموږ ژوند بیلابیلو فانی او دنیوي خنډونو په خپل جال کی را ګیر
کړی دی خو که مو اراده او قرینه مثبته وی نو کامیاب او فعال به یو ، که نه عاطل او
باطل به یو او خپلی نیمګرتیاوی به پر بل تاوانوو . لقمان حکیم ویلی دي چی « د ستونزو
څخه مه بیریږه ، ځکه چی ستوري په تیاره کی ځلیږی » . نو هیله ده چی خپل شاوخوا هر شی
او هره پدیده مثبت وارزوو او برئ پکښی ولټوو .
له اذانه تر اقامته موږ او تاسی پوهیږو چی د هر لمانځه پر مهال لومړی اذان کیږی ، بیا ټوله د لمانځه لپاره ځانونه
تیاروی او کله چی ( د جماعت په لمانځه کی )
پر یوه صف برابر ودریږی اقامة ویل کیږی او د امام لخوا د الله اکبر په ویلو سره لمونځ
شروع کیږی . یعنی د اذان څخه تر اقامة پوری یو لنډ او محدود وخت وی چی تر نیم ساعت
اضافه نه وی . ټول مقتدیان او په عام ډول مسلمانان پوهیږی چی دغه نیم ساعت یا شل دقیقې
او یا هم پنځلس دقیقې موده لمانځه ته د چمتوینې لپاره ده ، یعنی یوه لنډه او ټاکلې
موده وی . اوس که موضوع ته ښه ترا ځیر سو ، زموږ او ستاسو
عمر هم کټ مټ د همدغه دستورالعمل پر اساس محدود او ټاکلی دی
. یعنی کله چی یو مسلمان ماشوم وزوکیږی لومړی یې په غوږ کی اذان کیږی او بیا لمونځ
ورکول کیږی ! پوښتنه دا ده چی څنګه لمونځ ورکول کیږی ؟ ځواب دا چی د زوکېدو څخه وروسته
یې په یو غوږ کی اذان او په بل کی اقامة ویل کیږی خو لمونځ یې ورته معطل وی څو چی تر
مړینی وروسته د جنازې په نوم لمونځ ورکول کیږی ! آیا دا وقفه او موده هم ټاکلې نه ده
؟ آیا تر زوکړی وروسته د یوې ثانیې څخه نیولې تر یوې پیړۍ پوری باالاخره مرګ راتلونکی
نه دی ؟ آیا د هر مسلمان تر مړینی وروسته هغه ته د جنازې لمونځ نه ورکول کیږی ؟ نو
آیا د زوکړې د لحظې څخه د مړینی تر شېبې پوری اذان ، اقامة او لمونځ ( د جنازې ) یو
محدود وخت نه دی ؟ او ټول ژوند ( هر څومره کلونه چی وی ) د جنازې په لمانځه سره پای
ته نه رسیږی ؟ پس آیا د جماعت د لمانځه او د جنازې د لمانځه تر منځ یو کُلی او جامع
شباهت موجود نه دی او هر مسلمان د همدغسی بهیر په چوکاټ کی تحدید نه وی ؟ نو ستر رب
دې د هر مؤمن دغه لنډه او ټاکلې موده سمه کړی چی ضمنی یادونه او خبردارﺉ یې هره ورځ
پنځه واره ورته تلقین کیږی .
/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;}
د روژې نهه ویشتمه تحفه
عزتمنو دوستانو ، ښایی لیلة القدر شپه همدا نن وی ( خو الله بهتر پوهیږی ) . د قرآن د القدر سورت درېیم آیت فرمایی چی د قدر شپه تر یو زر میاشتو هم بهتره ده ؛ مطلب دا چی په دغه شپه عبادت او نیکي داسی وی لکه پوره یو زر میاشتی ( یا ۸۳ کاله ، یا دیرش زره شپې ) چی یې عبادت او نیکۍ کړي وی . آیا د یو انسان ټول عمربه ۸۳ کالو ته ورسیږی ؟ څوک یې تضمین کولای سی ؟ آیا په دې حساب د دغه یوې شپې واقعي عبادت د انسان د ټول عمر د عبادت په اندازه نه دی ؟ نو راځیً چی دا آخری موقع او آخری شپه ضایع نکړو او چټی یې له لاسه و نه باسو : ډیر عبادت ، الهی ذکر ، تهلیل ، تسبیحات ، استغفار ، دعا او نیکۍ وکړو او باالاخره رښتیانۍ توبه وکړو . په همدې هیله د روژې نهه ویشتمه تحفه قبوله کړﺉ ( ن . صمد )
د خدای (ج) او پیغمبر استدلال
حضرت عبدالله بن سلام (رض) فرمایی چی : یو وخت کوم پیغمبر د الله سبحان و تعالی په دربار کی د خپلو مصیبتونو څخه شکایت وکړ . نو الله (ج) داسی ورته وفرمایل :
تر څو پوری زما څخه شکایت کوې ؟ زه ستا د شکایت او مذمت سزاوار نه یم . د خلقت په ورځ ستا لپاره همدا لیکل سوي وو . نو ولی زما د عالی نظم او ترتیب څخه ناراضه یې ؟ آیا ته غواړې چی صرف ستا په خاطر دنیا او د لوح محفوظ لیکني تغییر کړم ؟ ستا د غوښتنی سره سم رفتار وکړم ؟ او د خپلی غوښتنی مطابق رفتار ونکړم ؟ آیا هغسی چی ته یې غواړې باید وسي ، خو هغسی چی زه یې غواړم باید ونسي ؟ په خپل نفس می قسم چی که په دې باره کی بیا شکایت وکړې ، نو د نبوت څخه دې محروم کوم او په دوږخ کی دې اچوم او له دې کاره باک هم نه لرم .
نو هغه و چی پیغمبر د الله تعالی لپاره پر سجده پرېووت او په ژړاوو ، زاریو او استغفار یې پیل وکړ .
هو ، چی د نبیانو او رسولانو دا حال و ، نو د یوویشتمی پیړۍ د مسلمانانو به څه حال وی ؟! نن موږ عملأ ګورو چی ډیرئ کسان د خدای (ج) په اراده او فیصله کی هم د مداخلې کوښښ کوی آن خبره کله کله کفر ته رسوي . دغسی کسان انتقاد کوی چی خدای ولی دغسی یا هغسی کوی ، یا ولی دغسی یا هغسی نه ده.... حال دا چی الله تعالی هر څه په خپله اراده او فیصله سره کوی او په هر څه کی خپل حکمت لری خو موږ نه پوهیږو . یوه انتباهی قصه را په یاد سوه : یو سړی د بایزید بُسطامی (رح) حضور ته ورغی او داسی شکایت یې وکړ : زما عیال ډیر او عاید می لږ دی . نه پوهیږم چی څه وکړم . که تاسی څه وکړای سیً نو ښه به وی .
بسطامی (رح) ورته وفرمایل چی : د خپل کور هغه اعضاوی له کوره وشړه چی ستا په خیال د هغوی رزق زه ورکوم ، او هغه اعضاوی پریږده چی رزق یې الله (ج) ورکوی ، او همدا یې ښه چاره ده .
په دې عالمانه خبره سره د هغه سړي سر خلاص سو او نور یې د دغسی شکایتونو او د خدای په اراده کی د مداخلې څخه ډډه وکړه .
حاسد د الله سره مقابله کوی
یو حکیم فرمایلی دي چی حسود انسان په پنځو طریقو سره د الله مقابله کوی :
لومړی ـ د هر هغه نعمت سره بُغض کوی چی د الله لخوا د ده څخه علاوه پر بل شخص هم ولوریږی ؛
دوهم ـ د هغو نعمتونو څخه چی الله یې تقسیموی د خپل حسادت له امله نارضایتی کوی ( د الله تقسیم صحیح نه بولی ) ؛
درېیم ـ د فضل الله سره بغض او حسد کوی ( الله پر هر چا چی ویې غواړی خپل فضل کوی ، خو حسود انسان هغه نه غواړی ) ؛
څلورم ـ حاسد غواړی چی اولیأالله ذلیل کړی ( الله چی پر هر چا خپل فضل او کرم کوی ، نو حاسد د هغه رکود غواړی ، یعنی د هغه ذلیل کیدل یې مطلب وی ) ؛
پنځم ـ حسود انسان د خپل حسد له امله د خدای دښمن یعنی شیطان خوشحاله کوی ( ځکه د الله د فضل څخه محرومول د ابلیس اصلی هدف او مقصد دی ) .
هو ، په رښتیا هم حاسد او کینه پال تل په مصیبت او غم مبتلا وی . ځکه حسد د هغه نیک عملونه داسی خوری لکه اور چی لرګي خوری . رسول الله (ص) وفرمایل : یوه ډله خلک د الله د نعمتونو دښمنان دي . ورڅخه وپوښتل سوه چی هغوی څوک دي ؟ ویې فرمایل : هغوی چی د خوشحاله انسانانو سره حسد کوی . نو هیله ده چی نور نو خپلو ځانو ته جدأ متوجه سو او د الله تعالی سره مقابله ونکړو او د هغه ذات (ج) اراده او فیصله عملأ او پر سر او سترګو ومنو او دا ثابته کړو چی نور نو د ځان د اصلاح او فلاح ټینګ او غوڅ تصمیم لرو . نو ستر رب دې مو په دغه سپیڅلي تکل کی بریمن کړی .
/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;}